Na ongeveer anderhalf uur varen werd er aangemeerd bij een trap. We hoefden zelf niets mee te nemen uit de boot, alles werd gedragen. We moesten alleen zorgen dat we droog de boot uitkwamen en de trap oplopen. 
Een pad door het bos en na zo’n 5 minuten zagen we een groot houten gebouw, een logde, een soort boerderij. Een overdekt terras met hangmatten en daarachter kamers. Er zaten geen deuren voor, alleen een gordijn. Er zat ook geen plafond in.
Maandelijks archief: oktober 2008
Puerto Maldonado, de jungle, deel 1
In Cusco hebben we een paar dagen de tijd genomen om bij te komen en om uit te zoeken hoe onze volgende tocht, naar de jungle, het best gemaakt kon worden. Maar eerst was ik nog een dagje ziek.
We zijn naar Puerto Maldonado gevlogen. Het ligt een half uur vliegen van Cusco, maar het is een wereld van verschil. Allereerst de temperatuur. We stapten daar uit het vliegtuig en de hitte sloeg ons tegemoet. Het scheelde bijna 20 graden. Vervolgens probeerden we een taxi te scoren. Maaarrrr… die waren er niet.
Peru, deel 5
We hadden een heel stuk nieuw geasfalteerde weg gehad, maar daar kwam op een gegeven moment een eind aan. Het werd weer een stoffig zandpad en het werd ook warmer, zo in de middag. Na nog een paar uur kwamen we in een dorp, Santa Maria. Daar zei de chauffeur dat hij ons niet verder bracht. Mooi is dat, daar stonden we in een klein gehucht, in de middle off nowhere.
Peru, deel 4: Machu Picchu
Machupicchu is geen ruïne. De Spanjaarden hebben het, gelukkig, nooit gevonden. Het is een grote Incastad over 2 bergen verdeeld. En, ik denk, wel één van de belangrijkste plekken hier in Peru. Ook weer heel indrukwekkend, maar met eigenlijk veel te veel toeristen. Er gaat zowat elke minuut een kleine bus naar boven. Onze poging om ’s ochtends als één van de eersten boven te zijn mislukte.
De tocht om hier te komen was een ervaring die ik mijn hele leven niet zal vergeten. Anne Jean had informatie gekregen over een alternatieve, niet al te toeristische en goedkopere route. Het begon al met de bus. Die ging niet om 2 uur. Dus wij de hele middag wachten bij een restaurant, want om 6 uur zou er een bus gaan. Om half 7 kwam er een minibusje, die ons naar St Theresa zou brengen. Gelukkig niet helemaal vol, zoals die ochtend nog gebeurde. Toen werden er 23 personen in een model VW busje gepropt. Voldoende been ruimte voor AJ, dus wij wel blij. Het was ondertussen al donker geworden. Uren en uren hebben we gereden, de bergen in, langs steile afgronden. Gelukkig reed de chauffeur rustig. Een vervelend iets van die Peruanen is dat ze de radio in taxi’s en busjes, bijna, altijd keihard aan hebben staan. Dus nu ook, de hele reis. Na uren rijden werd het mistig. En niet zo’n heel klein beetje ook.
Peru, deel 3
De markt is hier in Cuzco een hele belev
enis. Het is een overdekte en ik denk dat alle geuren van het land hier wel zo’n beetje vertegenwoordigd zijn. Je kunt er alles krijgen, zelfs harddrugs. Gewoon vragen aan de eerste de beste die je tegen komt. Ik wilde cocabladeren hebben om op te kauwen tegen de hoogteziekte. Dus we vragen iemand waar ze dat hebben. Komen we bij een mannetje die direct vraagt of we ook nog (echte)cocaïne willen hebben. No, gracias!! Groente, fruit, warm eten, kleding en sieraden is hier te koop. Een hele rij stalletjes van nauwelijks een meter breed. Een rij krukken ervoor. En bij elk stalletje een roepende vrouw om je te lokken. Als je gaat zitten kun je fruit kiezen en zij maakt er een lekker sapje van. Minstens 2 grote glazen per persoon, het moet op, voor een paar euro.