Het is natuurlijk wel een beetje een dramatische titel. Maar dat is wat Auke steeds zei. En hij maakt het waar, want hij is begonnen met de volgende fase. De wandbeplating.

Het is eerst even “dreeg” om de hoogte goed en dus waterpas te krijgen. Daarvoor kwam timmerman Jakob helpen. Ook omdat het wel zwaar werk is om alleen te doen. Maar het schiet op. Ze zijn al bijna halverwege. En maandag gaan ze verder.

Wordt vervolgt

Voor de mensen die wel eens bij ons komen is het bekend dat niet alles in de tuin al af is. Een erg in het oog springend iets is de vijvertuin pal voor het raam van de zitkamer. Eindelijk, eindelijk is er een begin gemaakt. Nou ja een vervolg op het begin, 

Lees verder Nooit meer hetzelfde →

We zijn er zo aan gewend dat het voorjaar geel ziet van de narcissen. In elke tuin en overal in gemeentelijke perken. 

Mijn moeder was een meisje van 6 jaar en zat in de eerste klas van de lagere school. Op een dag nam een klasgenootje een bloem mee. Iedereen kwam er nieuwsgierig omheen staan.  Niemand had zo’n bloem eerder gezien. Ze vonden hem allemaal heel bijzonder en heel mooi. Ook de felle kleur vonden de kinderen prachtig. Zelfs de juf had nog nooit zo’n bloem gezien. En natuurlijk wist ook niemand hoe de bloem heette, ook juf niet. Maar het jongetje dat de bloem meegenomen had wist het wel. De bloem heette Narcis. 

Als ik nu om me heen kijk in al die tuinen, dan kan ik me bijna niet voorstellen dat 75 jaar geleden, deze bloem hier nog een zeldzaamheid was. Tegenwoordig hebben  we de narcis in heel veel verschillende maten en kleuren.

Het is weer lente.

Bomen verplanten is een hele klus. Zeker als ze al wat ouder zijn moet je er eigenlijk niet meer aan beginnen. Maar als ze in de weg staan, maar je vind ze toch wel de moeite waard, dan moet je met grof geschut komen. Want met een schep begin je niets. Dus hebben we Jan ingehuurd.

Hij kwam op zaterdagmiddag en had de boel in 2 uur klaar. Wij hebben dan nog dagen nodig om de overgebleven modder weg te werken, maar dat is goed voor de conditie.  

Het zijn 2 sierappelbomen. Ze staan nu in een bloemen vak i.p.v. in het gras. Het ene vak was helemaal overwoekerd door bodembedekkers en andere woekeraars dus. Dat is gelijk even lekker diep onder gespit. Dus ik kon weer met een schone lei beginnen. En eigenlijk is dat het mooiste werk, componeren. 

Het is dan heel druk in mijn hoofd. Je moet natuurlijk een beetje voor je zien hoe het er uit zal zien in volle bloei. Maar ik denk dat het aardig gelukt is. De bomen zijn nog even drastisch gesnoeid, want een en ander zal, ondanks de vakkundigheid van de kraanmachinist, wel niet zonder wortelbreuk gegaan zijn.

Dus in de grond en boven de grond gesnoeid en nu maar hopen dat ze het naar de zin hebben en de verplaatsing aan kunnen.  En deze zomer toch maar hopen op af en toe een regenbuitje. Dan moet het goed komen.