Het heeft heel wat jaartjes geduurd en nog is het niet helemaal klaar. Maar er kan wel gezwommen worden. Nou is dat in oktober natuurlijk wel een beetje mosterd na de maaltijd. Maar toch hebben we enkele durfals bereid gevonden om de primeur op naam te schrijven. Dit wel na het uitloven van een kleine geldelijke beloning.
Een grote tuin is prachtig, helemaal als het je hobby is. Om een indruk te krijgen van wat er zoal bij komt kijken, wil ik daar eens een blog aan wijden, met veel foto’s.
Onkruid wieden.
Tuin aanleggen, hier bezig bij de zwemvijver.
Snoeien, hier heerlijk geurende kruiden.
En nog veel …………………………………………………………………………..
Het wil niet zo vlotten met de lente, dit voorjaar. Na een echte en ook koude winter, hebben we nu ook nog eens een koude lente. De natuur is volgens kenners wel zo’n 4 weken achterop. En als ik zo in de tuin rondloop en kijk, zijn er ook planten die gewoon niet terug komen, na die nattigheid en koude. Maar…..
Een oer Hollands beeld in het landschap, de knotwilg(Salix Alba), ook wel schietwilg genoemd. De wilg werd vroeger gebruikt om de wind te breken. Het snoeihout werd gebruikt voor de kachel.
En er komt genoeg kachelhout af.
Het is al weer wat jaren geleden dat we een echte winter hadden. Ik raak er niet op uitgekeken, zo mooi vind ik het. Dus nog maar een paar foto’s. De wintersport kan me dit jaar dan ook gestolen worden. Ik heb hier mijn wintervakantie wel. Dan maar een jaar niet op de skies. We kunnen wel schaatsen.
Prachtig toch!!!!!
En daar was hij dan, koning Winter.
En dat levert prachtige plaatjes op.
Prachtig wilgenlaantje.
De pruimenboom
Dik pak sneeuw hebben we gekregen, zo’n 50 cm dik.
Que hermoso, mucho nieve y mas frio.
Er staat een oude eik in onze tuin. Hij staat behoorlijk scheef, is hol en de top is voor een groot deel dood.
Je zou zeggen die staat er niet zolang meer, maar wij zien hem nu al bijna 8 jaar elk voorjaar weer groen worden, dus het valt wel mee.
Acht jaar geleden was mijn schoonvader hier en die zei dat we onmiddellijk onze auto eronder vandaan moesten rijden, want de boom kon elk moment omvallen.
Mijn schoonvader is inmiddels “omgevallen”, maar de boom staat er nog. Hij mag blijven staan zolang hij wil.
En ook in de winter is het een prachtig plaatje. En straks in het voorjaar komen er vast wel weer blaadjes aan.
Het is natuurlijk wel een beetje een dramatische titel. Maar dat is wat Auke steeds zei. En hij maakt het waar, want hij is begonnen met de volgende fase. De wandbeplating.
Het is eerst even “dreeg” om de hoogte goed en dus waterpas te krijgen. Daarvoor kwam timmerman Jakob helpen. Ook omdat het wel zwaar werk is om alleen te doen. Maar het schiet op. Ze zijn al bijna halverwege. En maandag gaan ze verder.
Wordt vervolgt