“Natuurlijk weet ik hoe ze heet”.

Hij kijkt de spreker, zijn zoon, quasi boos aan. En om te bewijzen dat hij het weet, kijkt hij me aan en noemt mijn naam. We zijn nooit grote vrienden geweest en ik heb hem lang niet gezien, maar ik zie dat hij blij is dat ik er ben. En ik ben dat ook. Ik moet op de stoel naast hem gaan zitten. Als we de ziekenhuiskamer binnen komen zit hij aan tafel en haalt een doosje handschoenen leeg om ze vervolgens weer terug te proppen. Hij vraagt of we zijn bril ook gezien hebben. Hij informeert naar mijn ouders en weet ook nog wel dat mijn vader politieagent was. Hij is redelijk helder. De diagnose Alzheimer is net officieel gesteld. Dit is er geworden van mijn schoonvader. En het is nog maar het begin. Hij is met veel moeite naar het ziekenhuis gepraat. Omdat hij een ontsteking had, en medicijnen weigerde, was dit noodzakelijk. Maar hij heeft zich tot het uiterste verzet. Onbewust zal hij geweten hebben dat hij nooit zou terugkeren naar zijn huis. En daar wou hij nu juist sterven. Hij heeft een intrieste blik in zijn ogen. Het was al nooit een blijmoedig man, tenminste niet zolang ik hem ken. Twee zoons verliezen hakt er wel in. Een markante persoonlijkheid, dat zeer zeker wel.

Bovenstaand stukje heb ik geschreven, begin december 2008, nadat we uit het ziekenhuis kwamen.

En ineens wordt het een In Memoriam.

Lees verder Joeke de Vries →

Je bent nooit te oud om je in iets nieuws te verdiepen. Ik kreeg de vraag van mijn moeder, Fokje de Vegt om een nicht van haar te zoeken via internet. Maar hoeveel 80plussers zitten op Hyves of hebben zich aangemeld op Schoolbank.nl. Dat zullen er niet zoveel zijn. Toen dacht ik, maar stel dat iemand haar probeert te zoeken via dit Wereld Wijde Web. Haar naam wordt nergens genoemd, alleen op de genealogie site van Familie De(van der) Vegt. Maar dan kom je nog niet bij haar uit, want het is haar site niet.

Mijn moeder Fokje de Vegt is 81 jaar. Ze is 57 jaar  getrouwd, met mijn vader natuurlijk, met Jitze Lindeboom, 87 jaar.

Een mooie zondagmiddag in juni. Wij hebben nieuwe tuinstoelen gekocht. De verpakking, de dozen, is prachtig speelgoed voor kinderen.

Lees verder Spelen met dozen →

Ons kleine meisje is alweer 2 maanden.  Ze groeit voorspoedig en  kijk eens hoe prachtig ze al kan lachen. Is het geen schatje?

Ik wil het  jullie niet onthouden.

Een voorbeeld van een vrolijke blije baby.

Het is een heel bijzonder, zo niet  beetje bizar verhaal over de entree van Sterre (zwangerschap van Karin) in ons gezin. Wij (de ouders) hoorden op zaterdag dat Karin zwanger was. De rest wist er dus nog niets van, ook niet van de plannen. Karin was er altijd stellig in dat 2 genoeg was. Ze waren ook nog niet van plan om het aan iedereen te zeggen, het was nog pril. De zondagmiddag was het hele gezin  hier bijeen. Ik was er helaas niet bij op het moment, was even de tuin in met JR. Zegt FT zo tussen neus en lippen door, tegen Karin: ” O ja, Karin ik heb van de week over je gedroomd, dat je een derde kindje krijgt”. Karin verschiet van kleur. De familie in verbazing achterlatend, vliegt ze naar buiten en vertelt ons wat FT gezegd heeft. “Wat moet ik doen” zegt ze. Wel zeggen wij, dan moet je het maar vertellen. En aldus doet ze. Groot was dus de verbijstering en verbazing.  Dus in het vervolg houden we er rekening mee dat FT onze geheimen weet.

Roan heeft een klein zusje gekregen en vertelt dat op school, de baby is een meisje en ze is wel lief, maar ze piept als een cavia.

Roan in gesprek met een buurmeisje Lees verder Prietpraat →

Een beetje een andere Kerst dan andere jaren, omdat we er niet allemaal bij kunnen zijn dit jaar. Kleine Sterre is geboren op 18 december, dus Joeke Remkus en Karin, Roan en Marinde komen niet. Anne Jean vliegt op 25 december naar Ghana, want daar is Nicole. Zondag de 24e hebben we een kerstdiner gehad, met Anne Jean en de Hummeltjes. Gezellig, maar ja niet compleet dus. Ook het weer is niet compleet.

Lees verder Kerstmis 2006 →

Op 18 december hebben we weer een kleinkind gekregen, de zevende. Het is een heel mooi klein meisje van dik 7 pond en ze is ongeveer 50 cm. Ze heeft redelijk veel donker haar. En haar naam is Sterre. Wij zijn alweer de koning te rijk.

Kleinkinderen hebben we al laten zien, maar de familie is natuurlijk veel groter. Daarom zal ik nog een paar kiekjes laten zien. En dan ook maar een van de hele familie Lindeboom

Zo, en we staan er allemaal prachtig op. 4 generaties van 2 tot 86 jaar, en er worden meer verwacht. Er zijn weer 2 achterkleinkinderen op komst.